Archive for 2014

Tytuł: Granice są w nas
Autor: Andrzej Gondek
Ilość stron: 233
Wydawnictwo: Alegoria

Granice są w nas to reporterska relacja z Marathon des sable – najsłynniejszego ultramaratonu na świecie. Miejsce – Sahara, średnie temperatury – od 8 do 40 stopni w ciągu doby, teren – piach, kamienie, skały, wyschnięte rzeki i jeziora, 6 etapów, dystans do pokonania łącznie – 250 km, plus na zakończenie 7-kilometrowy bieg charytatywny dla UNICEF. Maraton Piasków to sześć dni ciężkich zmagań z naturą, a przede wszystkim z własnym ciałem i duchem. Potworny ból wszystkich mięśni, rany na nogach, powalające zmęczenie, a do tego chwile zwątpienia, utrata wiary, czasem dodatkowe przeciwności, jak np. rozlatujące się buty. A nowych na zmianę nie ma, bo... maraton opiera się na zasadzie samowystarczalności. Organizatorzy zapewniają jedynie namioty do spania, obsługę medyczną i wodę. Resztę – sprzęt, jedzenie, ubrania, śpiwór – zawodnicy niosą na własnych plecach. Nie trudno zrozumieć, że takie dodatkowe obciążenie wzmaga trudy wyścigu i że każdy stara się ograniczyć swoje wyposażenie do absolutnego minimum.

Andrzej Gondek brał udział w wielu maratonach w Polsce, a kiedy zdobył ich „koronę” (w ciągu dwóch lat ukończył wszystkie najważniejsze w Polsce), postanowił poszukać nowego wyzwania. W ten sposób znalazł się w Maroku jako jeden z wielu uczestników biegu i jeden z dwóch Polaków. Opisuje rzetelnie cały wyścig – a czyni to z taką werwą, że czytelnik na zmianę wraz z nim podrywa się do biegu lub pada ze zmęczenia – przeplatając relację smakowitymi anegdotami maratońskimi.

Książka ma też drugą warstwę. Autor opowiadając o sobie, swoim życiu, rodzinie, daje czytelnikowi niezwykle cenny przekaz – jak ważna w życiu jest determinacja, konsekwencja, wiara we własne siły. Pokazuje, że ciężką i wytrwałą pracą można pokonać wszelkie ograniczenia i przeciwności. W ten sposób książka staje się doskonałym podręcznikiem automotywacji. Pokazuje, w jaki sposób działać i dążyć do celu nie tylko w sporcie, ale w każdej dziedzinie życia. Uczy nastawienia na sukces i wykorzystywania porażek jako cennych lekcji, motywujących do jeszcze efektywniejszej pracy. Nie będąc poradnikiem, może być drogowskazem dla wszystkich, którzy chcą, aby ich życie było jak najlepsze, jak najpełniejsze. A tego chce każdy.

Tak do przeczytania książki zachęca nas wydawca. Aczkolwiek ja po przeczytaniu nie jestem zachwycona. Biegać lubię, ale klimat pustynny zdecydowanie mnie zniechęca. Do tego jest to reportaż, za czym też nie przepadam. Książka podzielona na pięć etapów biegu, każdy skrupulatnie opisany. Trochę mnie to nudziło. Nawet bardzo. Zdecydowanie dla wielkich fanów biegania.

Ocena:

5/10

Za książkę dziękuje Sztukater

Tytuł: Rywalki

Autorka: Kiera Cass

Tom: I

Narracja: pierwszoosobowa

Liczba stron: 333

Wydawnictwo: Jaguar

America ma szansę zostać koronowaną głową. Mimo że należy do biednej rodziny, postawiono przed nią możliwość zostania królową. Tyle, że Ami wcale nie chce być bogata, i rządzić krajem. Marzy jej się zostać żoną Aspena i wieść spokojne życie w Karolinie. Jednak jej sytuacja rodzinna oraz matka, która zmusza ją do wysłania zgłoszenia odmieniają jej życie. Spośród tysiąca kandydatek, to właśnie Mer została wybrana i będzie jedną z 35 innych dziewcząt starających się podbić serce przystojnego księcia Maxona. Tyle, że ona wcale a wcale nie ma zamiaru go podrywać.

Na początku zachwyciła mnie piękna okładka, a potem treść. Książka okazała się dla mnie bardzo miłą lekturą. Świat rywalizacji jaki przedstawiła Kiera Cass nie był zaciekły, ale też nie usłany płatkami róż. Główna bohaterka to uparta młoda osoba, która otwarcie mówi co myśli. Co mnie zachwyciło to to, że autorka doskonale oddawała uczucia bohaterów. Każdy opis myśli nawet miejsc idealnie się dopełniał. Miałam wrażenie, że wszystko jest na swoim miejscu. Dzięki temu całą książkę czyta się szybko i z wielką przyjemnością. Maxon to młodzieniec, w którym może zadurzyć się większa część kobiet. Przystojny, elokwentny, zabawny. Mimo to America na początku go nie lubi. Tak po prostu. Ma o nim złe zdanie i tyle. Jednak podczas eliminacji, zaczyna go dobrze poznawać, i może... zakochiwać (?)

Pośród wszystkich bohaterek, są takie, które za punkt honoru stawiają sobie zdobycie korony, inne wolą serce młodego władcy. Nie brakuje szarych myszek, ale i tych najbardziej wrednych i bezwzględnych. Jednak nie tylko życie Ami i jej perypetie są opisane w książce. Oprócz samych eliminacji, jest trochę polityki i wojny. Królestwo jest atakowane przez tajemniczych rebeliantów.

Jak dla mnie jest to świetny wstęp do kolejnych części trylogii. Jestem ciekawa jak potoczą się losy, Americi, Maxona i Aspena. Zachęcam was do zapoznania się z tą trylogią.

Ocena:

7/10

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Jaguar.

Tytuł: 19 razy Katherine

Autor: John Green

Narracja: trzecioosobowa

Liczba stron: 303

Wydawnictwo: Bukowy Las

Jednak nie lubię Greena. Nie mam bladego pojęcia jak mógł napisać "Gwiazd naszych wina" i tak słabe pozostałe książki. "19 razy Kathreine", to kolejna pozycja z absurdalną historią i irytującą młodzieżą. Główni bohaterowie wypisz wymaluj jak Alaska, Pułkownik i Miles. Sama tematyka powieści podobna do "Szukając Alaski". Ale po kolei.

Colin Singleton jest geniuszem, genialnym dzieckiem, różnie go nazywają. Ma siedemnaście lat, właśnie kończy liceum, a jednym z jego największych życiowych osiągnięć jest fakt, że miał dziewiętnaście dziewczyn i każda miała na imię Katherine. Nie interesowały go koleżanki o innym imieniu. Ale ostatnia numer 19 (tak on je numeruje!), porzuca go zresztą jak każda. Chłopak załamuje się. Zamyka w pokoju i nie chce nikogo widzieć. Od upadku ratuje go jego najlepszy przyjaciel Hassan, który jest Arabem i na każdym kroku to podkreśla. Ta ekscentryczna dwójka trafia do maleńkiej wioski gdzie poznają Lindsey. Jej matka zatrudnia ich w rodzaju zbieraczy informacji. Mają chodzić po domach mieszkańców i zbierać ich wspomnienia.

Początek był bardzo obiecujący, środek już nudnawy a zakończenie przewidziałam już dwieście stron przedtem. Kolejny raz John Green serwuje nam nieciekawy obraz nastolatków. Główny bohater kocha anagramy, jest bardzo poważny i zna odpowiedź na większą część pytań jakie zadają postronni obywatele. Hassan jest szalony i gada różne głupoty, a Lindsey jest jak Alaska. Serio.

Ta książka jest jeszcze bardziej absurdalna niż "Szukając Alaski". Dwójka nastolatków wyrusza w podróż po Stanach, zamieszkują u obcej kobiety i jej córki i rozpoczynają tam pracę. Ich rodzice nie mają nic przeciwko, a nawet nie zbyt ich interesuje co dzieje się z ich dziećmi. Przez cała książkę Colin przeżywa swoje rozstania z "Kasiami" od nowa. Buduje dziwne wykresy, błądzi myślami w przeszłości. Jest to typ chłopaka, którego nikt nie lubi ale ma wiernego przyjaciela, z którym poszukuje swoje "Ja". Książka jak dla mnie zwyczajna. Momentami nudna i z dziwnymi oraz szalonymi akcjami, które nawet nie zdarzają się w powieściach sc-fi.

Ocena:

6/10

Gwiazd naszych wina Szukając Alaski

Tytuł: Praca wymarzona. Jak ją skutecznie znaleźć?

Autorki: Sylwia Konik i Justyna Warda

Liczba stron: 168

Wydawnictwo: One Press

Wielu ludzi zastanawia się nad tym żeby zmienić swoją pracę. Z różnych powodów, są znudzeni, marzą im się większe zarobki. Młodzi ludzie dopiero wchodzący na rynek pracy, nie mają alb doświadczenia, albo studiów. Jak znaleźć idealną pracę? Taką, która będzie nas satysfakcjonować i zapewni nam godne życie . Na te pytanie odpowiedzi próbowały znaleźć autorki książki. Czy im się udało ?

Książka jest króciutka, za to słono kosztuje. 32,90 zł, za porady, które równie dobrze można znaleźć w Internecie. Nie jestem zachwycona tą pozycją. Jestem osobą młodą, która miała już pracę. Jak się okazało praca w urzędzie, wcale nie jest prestiżowa. Z książki można dowiedzieć się, że jest idealna dla młodych kobiet, które chcą zajść w ciążę. Jeśli jednak ktoś jest rekinem biznesu nie ma co szukać tam zajęcia. Książka podzielona została na pięć rozdziałów: rynek okiem pracownika, jak szukać (wymarzonej) pracy, gdy..., wywiady, poradnik praktyka, czyli..., równowaga między życiem prywatnym i pracą. Dowidzieć można się, że lepszą pracę znajdziemy w dużym mieście. Naprawdę ? Bez przesady kto tego nie wiedział ?

Jest kilka charakterystyk firm, autorki piszą kto nadaję się do jakiej pracy i w jakiej firmie. Znajdziemy tu porady, jak napisać CV, skąd pobrać dobre CV. Jaki jest wymarzony pracownik. Pomocne mogą okazać się rady, jak przygotować się do rozmowy kwalifikacyjnej, jakich pytań można się spodziewać. Panie autorki, polecają czytać prasę, tam szukać ogłoszeń o pracę, również w Internecie. Nie jest to żadna tajemnica. Większość porad, jakie są w książce spokojnie można znaleźć za darmo w Internecie. Ja nie jestem usatysfakcjonowana ta pozycją. Liczyłam na więcej, może jakiś ciekawych trików, trochę motywacji. Nie znalazłam tu czegoś czego bym nie wiedziała, lub nie przeżyła na kilkunastu rozmowach kwalifikacyjnych, w których miałam okazję uczestniczyć. Książka może być dobra dla osób, które wolą mieć wszystko spisane, kompletnie nic nie słyszeli o tym jak wygląda poszukiwanie pracy. Dla zupełnych laików.

Ocena:

5/10

Za książkę dziękuję

Tytuł: Pułapka uczuć

Autorka: Colleen Hoover

Narracja: pierwszoosobowa

Liczba stron: 320

Wydawnictwo: W.A.B.

Główna bohaterka książki to osiemnastoletnia Layken. Zmuszona jest przeprowadzić się ze słonecznego Teksasu do mroźnego Michigan. Wszystko z powodu śmierci ojca. Jej tata niespodziewanie umiera na zawał, a mam Lake nie ma pieniędzy na utrzymanie rancza. Cała trójka, czyli nastolatka, jej matka i dziewięcioletni brat Kel rozpoczynają podróż przez stany. Kiedy docierają na miejsce okazuje się, że sąsiadem bohaterów, jest przystojny Will i jego młodszy brat Cauldera. Lake zauroczona dwudziestojednoletnim sąsiadem idzie z nim na randkę. Nigdy nie czuła czegoś TAKIEGO do chłopaka. Dochodzi do wniosku, że chyba się w nim zakochuje. Will również jest zauroczony Layken. Byłaby to banalna historia romansu, gdyby na drugi dzień nie spotkali się na szkolnym korytarzu. Z powodu niedomówień ta dwójka dopiero w poniedziałek dowiaduje się, że będą razem współpracować. Tyle, że Will będzie uczył Lake angielskiego...

Historia na początku wydawała mi się bardzo banalna. Dziewczyna ledwo poznaje chłopaka już się w nim zakochuje, potem okazuje się, że on jest jej nauczycielem i nie mogą być razem. Sądziłam, że cała powieść będzie się kręcić w okół tego tematu i znowu będę znudzona oczekiwaniem na zakończenie. Na szczęście (!) myliłam się. Colleen Hoover znowu zaskakuje. Pierwszą książką jaką czytałam jej autorstwa było "Hopeless" i byłam naprawdę zachwycona tą książką, chociaż początek też mnie nie zachwycił. Chyba początki nie są dobrą stroną tej autorki. Ona woli wciągać czytelnika powoli (i skutecznie) w historię, którą kreuję i odkrywa przed nami jej kolejne warstwy. To mi się właśnie tak podobała, że ta książka jest pełna tajemnic i zróżnicowanych bohaterów.

Wadą była dla nie mnie sama główna bohaterka. Trochę mnie denerwowało jej zachowanie. Raczej w realnym świecie nie zostałybyśmy dobrymi koleżankami. Niemniej jednak uczucia jakie przelała na kartkę autorka dało się zbierać jak maliny z krzaka. W "Pułapce uczuć" jest dużo o poezji, miłości ale też śmierci. Podobnie jak w "Hopeless" dramaty zdają się zagiąć parol na bohaterów. Ale najlepsze jest to, że oni się nie poddają. W pewnym sensie dając nadzieję, na lepsze jutro. Każdy rozdział poprzedzony jest cytatami piosenek zespołu The Avett Brothers, na YT jest nawet specjalna składanka, która zawiera wszystkie utwory jakie pojawiły się w książce.

"Pułapka uczuć" to książka chuda, ale z grubą warstwą wszelakich uczuć. Czyta się naprawdę szybko, pewnie u niektórych z was pojawią się łzy bo książka jest wzruszająca. Colleen Hoover stworzyła po prostu piękną historię.

Ocena:

8/10

Hopeless

Tytuł: Uparte serce. Biografia Poświatowskiej.

Autorka: Kalina Błażejowska

Liczba stron: 367

Wydawnictwo: Znak

Uwielbiam wiersze Haliny Poświatowskiej. Było, więc dla mnie nie lada gratką możliwość przeczytania jej biografii. Kalina Błażejowska już na samym wstępie mówi, że wydawałoby się, że o Poświatowskiej napisano już wszystko. Jak się okazuje nie jest to prawdą. Autorka dotarła do dotąd nie znanych źródeł. Między innymi cenne materiały udostępniło jej rodzeństwo poetki, oraz odbyła ona kilka konsultacji medycznych, aby zrozumieć chorobę z jaką musiała się mierzyć każdego dnia bohaterka książki. Takie zaplecze pozwoliło jej nakreślić bardzo intymny portret Haliny.

Książka podzielona jest na lata. Na początku jest to 1935, oraz pokrótce opisane jej lata młodzieńcze, kiedy to miała lat piętnaście aż do dziewiętnastu. Najbardziej autorka skupiła się na latach od 1958 do śmierci Haśki czyli do 1967 roku. Jaka była Halina Myga ? Chorowita, pyskata, waleczna. Przeszła naprawdę wiele. Problem z sercem spowodował, że ciągle jeździła po lekarzach, nie mogła chodzić do szkoły chodź tak bardzo tego pragnęła. Początkowo z dystansem i złością pochodziła do chłopców, później jednak zakochuje się i wychodzi za mąż. Nie jest długo szczęśliwa. Zostaje dwudziestojednoletnią wdową. Jak dalej toczyło się jej życie? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań odnajdziecie w książce.

Biografia Poświatowskiej została napisana jak normalna książka z fabułą. Mamy tu dialogi, opisy miejsc i zdarzeń. To wszystko powoduje, że od książki nie można się oderwać. Zawiera dużo zdjęć, fragmenty wierszy. Można by tę książkę uznać za formę intymnego pamiętnika. Nie jestem fanką biografii, ale ta mi się spodobała. Jest dobrze napisana i przede wszystkim dobrze skonstruowana. Jeśli chcecie bliżej poznać Poświatowską sięgnijcie po tą pozycję.

Ocena:

7/10

Tytuł: Szukając Alaski

Autor: John Green

Narracja: pierwszoosobowa

Liczba stron: 316

Wydawnictwo: Bukowy Las

John Green. Któż dzisiaj nie zna tego autora? Poczytny, uznany za wspaniałego pisarza. Ja dotychczas czytałam tylko "Gwiazd naszych wina", które mnie zachwyciły. I dobrze, że czytałam tę książkę przed Alaską, bo chyba nie skusiłabym się na nic jego autorstwa.

Miles Halter ma szesnaście lat i właśnie przenosi się do nowej szkoły z internatem. W jego poprzedniej publicznej placówce nie miał ani przyjaciół ani tym samym życia towarzyskiego. Podejmuje więc stanowcze kroki i w poszukiwaniu Wielkiego Być Może i przenosi się do akademika. Poznaje tam Chipa, który każe nazywać się Pułkownikiem, Alaskę i Takumiego. Młodzież głównie pije, bierze narkotyki, pali i myśli o seksie. Oprócz tego wywijają numery nauczycielom i swoim rówieśnikom, oraz mają ataki filozoficznych gadek o życiu i wszechświecie.

Nie ukrywam, że pierwsza połowa czyli "Przed" bardzo mi się podobała. Zabawne dialogi i czasem sytuacje, sprawiały, że książkę czytało mi się przyjemnie. Jednak kiedy nastąpiła chwila "Po" akcja, a raczej jej brak znudziła mnie do granic możliwości. Miles, przechrzczony na Kluchę, był tak irytujący, że aż brak mi słów. Moim zdaniem książka powinna zakończyć się na wiadomej przez tych, którzy przeczytali chwili "Po". Wtedy może i by mi się podobało.

Po skończeniu lektury, doszłam do wniosku, że chyba należę do powoli (czyżby?) wymierającego gatunku młodzieży, która nie lubi pić i palić, a woli poczytać dobrą książkę. Bohaterowie "Szukając Alaski", głównie myśleli o seksie. Miles zakochany nie był w Alasce, a w jej ładnym wyglądzie. Książka bardzo mnie zdołowała. Czy tak zachowuje się młodzież ? Serio ? Lepiej przeczytajcie "Gwiazd naszych wina", Alaskę zostawcie sobie na później. Późne później.

Ocena:

5/10

Gwiazd naszych wina

Tytuł: eLka

Autorka: Julia Hebdzyńska

Narracja: pierwszoosobowa

Liczba stron: 96

Wydawnictwo: Novae Res

Nie ukrywam, że chciałam przeczytać tę książkę. Między innymi dlatego, że autorka urodziła się w tym samym roku co ja, ale głównie dlatego, że chciałam poczytać o tym jak to młoda dziewczyna uczy się jeździć samochodem, bo ja moi drodzy, jestem w tej samej sytuacji. Otóż zakończyłam ostatnio 30 godzinny kurs i już za niedługo podchodzę do egzaminu teoretycznego. Jestem więc w ów temacie na bieżąco. eLka nie jest jednak o samej nauce jazdy, a o tym jak to osiemnastolatka zakochuje się w swoim trzydziestoczteroletnim instruktorze.

Główna bohaterka, bezimienna licealistka postanawia udać się na kurs nauki jazdy. 29 września zaczyna pierwszą lekcją. Trochę zestresowana, zauroczona brązowymi oczętami pana nauczyciela pochłania wiedzę jak gąbka. Raz idzie jej lepiej, raz gorzej. My mamy okazję poczytać jej wspomnienia, które rozpoczynają się 1 września, a kończą 25 grudnia. Maturzystka powoli zadłuża się w instruktorze, ze zniecierpliwieniem czeka na kolejne lekcje. Jak rozwinie się ta historia ?

Czytałam kiedyś, że instruktorzy jazdy są tak znudzeni, że uwielbiają podrywać młode kursantki. Naszą bohaterkę też uderzają takie myśli. Czy aby cudowny wykładowca jazdy po polskich drogach nie był takim entuzjastą każdej uczennicy ? Dochodzi nawet do tego, że obserwuje go z ukrycia. Ostatecznie doszłam do wniosku, że to trzydziestolatek był bardziej zakochany w nastolatce niż ona w nim.

Książka jest cieniutka i uboga w dialogi. Głównie znajdziemy tam opis uczuć głównej bohaterki oraz opisy zaśnieżonej stolicy. Nie ma nazw ulic, rzadko pojawiają się imiona. O czym jest ta książka, zapytacie. Trudno jest mi odpowiedzieć na to pytanie. Nie jest ani o nauce jazdy, ani o miłości. Jest czymś pomiędzy, bo znajdziemy tu trochę tego i trochę tego. Czyta się ją błyskawicznie. Zajmie wam to może godzinkę. Czy przyjemną ? Przekonajcie się sami. Mi się czytało całkiem dobrze.

Ocena:

6/10

Za książkę dziękuję:

Tytuł: Tam gdzie śpiewają drzewa

Autorka: Laura Gallego

Narracja: trzecioosobowa

Liczba stron: 400

Wydawnictwo: Dreams

Viana to nastolatka, która jako córka księcia z Rocagris wychowała się wśród bogactwa i wygód. Na wiosnę planuje ślub ze swoim ukochanym Robianem. Jej beztroskie życie zostaje jednak brutalnie przerwane kiedy na Nortię napadają barbarzyńcy. Dziewczyna, która o wojnach słyszała jedynie w opowieściach nie ma pojęcia jak wygląda życie pod zaborem, w ciągłym lęku i strachu. Przekonana o tym, że jej ojciec oraz wojska króla pokonają wroga i wszystko wróci do dawnego porządku, nie zamartwia się wynikiem starcia. Niestety jak pokazuje przyszłość barbarzyńcy mają nowego przywódcę. Niezniszczalny król Harak plądruje okolice i ogłasza się nowym królem, zabijając większość rycerzy, w tym ojca Viany. Dziewczyna zostaje wydana za mąż za okrutnego barbarzyńcę. Los jak zwykle okazuje się nieprzewidywalny. Młoda bohaterka uwalnia się spod jarzma męża i ucieka do Wielkiego Lasu. Tam pod okiem Wilka, sławnego rycerza zostaje banitką. Porzuca swoje książęce życie, uczy się polować i walczyć. Jej jedynym marzeniem jest zemsta na okrutnym Haraku i Robianie, który ją zdradził.

Książka utrzymana jest w konwencji baśniowej. To mnie właśnie zachwyciło. Autorka odeszła od typowej narracji, i całą książkę piszę jak starą baśń, momentami używa podniosłego języka. Wbrew pozorom, dzięki tym zabiegom książkę czytało mi się bardzo sprawnie i z wielką przyjemnością poznawałam dalsze losy Viany. Powieść do końca utrzymuje nas w niepewności. Otóż wszystko skupia się w około Wielkiego Lasu. Niezmierzonego przez nikogo terenu, które według legend jest zamieszkiwane przez okrutne stwory, leśne duchy, gobliny, wróżki i co najważniejsze Śpiewające Drzewa, które mogą pomóc pokonać barbarzyńców. Viana jest niezdyscyplinowana, i chadza swoimi ścieżkami. Za główny cel stawia sobie odnalezienie magicznych drzew.

Tam gdzie śpiewają drzewa, to książka idealna zarówno dla fanów fantastyki jak i marzycieli. Jako że ja lubię wszystko co nawiązuje do starych, magicznych i tajemniczych baśni musiałam zapoznać się z tą lekturą. Autorka sprawnie prowadzi fabułę, wstawia w trakcie, różne zwroty akcji. Znajdziemy tu miłość, śmierć, ból i zmiany. Polubiłam Vianę, mimo że czasem jej decyzje były szalone i naiwne. Bardzo przypadło mi do gustu zakończenie. Typowo bajkowe i magiczne. Polecam, na te wspaniałe, jesienne dni.

Ocena:

8/10

O mnie

Obserwatorzy

Szukaj na tym blogu

Blog Archive

Moja lista blogów

Categories