Tytuł: Wyspa na prerii
Autor: Wojciech Cejrowski
Narracja: pierwszoosobowa
Liczba stron: 295
Wydawnictwo: Zysk i Sk-a

Wojciech Cejrowski podróżował zazwyczaj po Amazonii, Afryce i innych dzikich krainach. Tym razem zabiera nas do Arizony. Co jest dzikiego w Ameryce, w kraju który słynie z cywilizacji, ktoś mógłby zadać takie o ot pytanie. Jak się okazuje Dziki Zachód, cały czas pozostaje dziki.

Autor jakiś czas temu (dokładnie dwadzieścia) zakupił domek na prerii. Ledwo stojący i trzymający się kupy budynek pośrodku niczego jest celem naszej podróży. Co też ciekawego może się dziać w miejscu gdzie rośnie głównie trawa, non stop wieje wiatr a wszędobylski piach, pcha się do ust? Niewielka ilość sklepów, tylko trzy tysiące mieszkańców. Idealne miejsce do wyciszenia. Jak się okazuje nie do końca. Arizona jest dzika, na okrągło trzeba być w gotowości, a bo to kojot cię zaatakuje, być może dzikie mrówki, lub też szalony listonosz.

Jest to pierwsza książka Wojciecha Cejrowskiego jaką mam okazję przeczytać. W zasadzie nie wiedziałam czego się spodziewać. Czy będzie nudno, smętnie, nostalgicznie ? Okazało się, że jest wręcz przeciwnie. Autor w zabawny sposób opisywał swoje perypetie. Mamy okazję poznać historie okolicznych mieszkańców (ta z Listonoszem w roli głównej jest warta nakręcenia jakiegoś filmu), próby przetrwania i zaprzyjaźnienia się z dziką zwierzyną. Książka bardziej przygodowa jak z fabułą. Historie równie dobrze mogłyby byś wymyślone (kto tam zresztą wie). Dialogi i opisy pozwalają nam zagłębić się w lekturę, z chęcią przerzucając kartki. Cejrowski tak to wszystko skonstruował, że wydaje się iż jesteśmy gdzieś tam obok. Poznajemy zasady jakie rządzą tamtejszym światem. Każdego można zastrzelić jeśli wydaje się nam podejrzany i skrada do naszego domostwa, znaczki nie mają terminu ważności. Ludzie są pomocni i często bardzo gadatliwi.

Autor wydaje mi się, że nadużywał słowa romantycznie. A to tu coś było romantyczne, a to tam. Podobnie często pisał, że tak powinno być w Polsce, tak samo jak u nich. Czasami przynudzał, czułam się jak u mnie w domu, gdzie ze względu na to że mieszkam w małym mieście też nic się nie dzieje. Zupełnie jak na prerii, wcale nie muszę daleko jechać. Zabawne były przypisy nieistniejącej pani tłumacz. Bardzo podobały mi się też zdjęcia jakimi opatrzona jest książka. Ostatecznie stwierdzam, że to dobra lektura, na jeden wieczór. Nie lubię literatury podróżniczej, ale ta książka w pewnym stopniu mnie do niej przekonała, chociaż może dla tego, że to raczej książka przygodowa. Niemniej jednak wiem że fani Cejrowskiego będą zachwyceni, a i nowi czytelnicy znajdą coś dla siebie.

Tytuł: Elita
Autorka: Kiera Cass
Tom: II
Narracja: pierwszoosobowa
Liczba stron: 332
Wydawnictwo: Jaguar

W pałacu pozostało tylko sześć dziewcząt, wśród nich oczywiście America. W poprzedniej części dowiedzieliśmy się czym są Eliminacje, kim jest Maxon i Aspen. Tym razem mamy tu więcej akcji, więcej zaskoczeń. Niemniej jednak siedemnastoletnia Ami daje się czytelnikom we znaki, swoim niezdecydowaniem.

W "Rywalkach" nie było tyle niespodziewanych wydarzeń co w "Elicie". Podobało mi się, że w tej części pojawiają się pierwsze poważne dramaty. Ami musi poradzić sobie z utartą przyjaciółki, z konsekwencjami swoich czynów. Była jednak zbyt roztargniona jeśli chodzi o jej życie miłosne. Bohaterka potrafiła w jednym z rozdziałów zapewniać Maxona o swoją dozgonnej miłości, by w kolejnym stwierdzić, że nie, jednak woli Aspena, bo przecież zna go całe życie. Chyba nie muszę mówić co było dalej. Mer co jakiś czas zmieniał zdanie, oraz swoje uczucia względem chłopców. Kogo wybierze charyzmatycznego i czułego gwardzistę, czy może młodego księcia, który może ściągnąć dla niej gwiazdkę z nieba ?

Oprócz rozterek serca pojawia się temat polityczny. Jak już wiemy Illea podzielona jest na osiem klas. Jak do tego doszło, dlaczego dawna Ameryka się rozpadła? Główna bohaterka dociera do pamiętników Gregorego Illei i dowiaduje się o nim dziwnych rzeczy. Również jej relacje z pozostałą piątką stają się bardziej napięte. Rywalizacja jest co raz bardziej odczuwana. W książce znajdziemy bal, typowo królewskie i arystokratyczne świętowanie, ale też ataki rebeliantów, strach i ból. Bądź co bądź Kiera Cass, wykorzystała już bardzo popularny motyw, zmieniana świata przez nastolatkę. Siedemnastolatka przez swoje zuchwałe zachowanie i pomysły staje się nadzieją, dla uciśnionych, którzy widzą w niej reformatorkę. Trochę naciągane, biorąc pod uwagę fakt, że Ami przez prawie całą książkę nie ma zamiaru zostawać księżniczką.

Na temat "Elity" czytałam dużo negatywnych recenzji, z którymi się nie zgadzam. Owszem wybory Americi mogły okazywać się infantylne, ale nie zapominajmy, że to dopiero młoda dziewczyna, która już ma zostać żoną i przejąć niedługo panowanie nad ludem. Niemniej jednak mimo tych mankamentów książka mi się podobała. Cass lubię to, że jej książki bardzo dobrze się czyta. Historia wciąga od początku, chce się poznawać dalsze perypetie bohaterów i strony przerzuca z dużym zaciekawieniem. Ja jestem usatysfakcjonowana i ciekawa zakończenia.

Tytuł: Przypadkowe szczęście
Autorka: Abbi Glines
Narracja: pierwszoosobowa z punku widzenia dwóch bohaterów
Liczba stron: 320
Wydawnictwo: Pascal

Pamiętacie Blair i Rusha, którzy byli głównymi bohaterami serii "O krok za daleko" ? Autorka tej o to trylogii postanowiła pociągnąć dalej losy bohaterów tej książki. Tym razem jednak skupiła się na Woodsie Kensingtonie, którego zapamiętałam z poprzednich tomów jak faceta z klasą, który wiec co jest dobre a co złe. Potrafił bronić słabszych, a do tego nie był nachalny. Blair odrzuciła jego łagodne zaloty, a on dał sobie z nią spokój. Dlaczego tak bardzo zaznaczam jaki był Woods w tamtych częściach? Bo teraz jest jeszcze gorszym nimfomanem niż Rush!

Della to nowa bohaterka serii. Podobnie jak Blair wyrusza w podróż, tyle że kompletnie nie znaną. Zatrzymuje się na stacji benzynowej żeby zatankować auto i tam właśnie poznaje przystojniaczka Woodsa. Idzie z nim na kolacje, a następnie do łóżka (chociaż nie tak dosłownie, scena seksu opisana jest w samochodzie). Rozstają się nie wymieniając się nawet telefonami. Mijają cztery miesiące. Della chcąc otrząsnąć się po romansie z szefem wyjeżdża do nadmorskiego miasteczka. Postanawia aplikować jako kelnerka w klubie golfowym, idąc na spotkanie nie ma pojęcia, że jej nowym szefem (co za ironia losu) będzie nie kto inny jak Woods. I zaczyna się... fala ohydnych opisów.

"O krok za daleko" i pozostałe części tej serii bardzo mi się podobały, ale ta książka jest straszna! Woods to bohaterem wypisz wymaluj Rush tylko gorszy. Myśli tylko o seksie, cykach i tyłkach (oczywiście w książce są dużo bardziej wulgarne wyrażenia). Della natomiast ma ze sobą mroczną tajemnicę, jaką jest jej matka, ale również nie stroni od seksu. Tak więc cała książka opiera się właśnie na tym. Na ordynarnych opisach seksu. Problemy tych dwojga są raczej wyblakłym tłem do ciągłych brudnych myśli i ostrych akcji na fotelu samochodu. Jestem tą książką załamana. Chyba najgorsza jaką przeczytałam w tym roku. Nie polecam. Strzeżcie się!

America ma szansę zostać koronowaną głową. Mimo że należy do biednej rodziny, postawiono przed nią możliwość zostania królową. Tyle, że Ami wcale nie chce być bogata, i rządzić krajem. Marzy jej się zostać żoną Aspena i wieść spokojne życie w Karolinie. Jednak jej sytuacja rodzinna oraz matka, która zmusza ją do wysłania zgłoszenia odmieniają jej życie. Spośród tysiąca kandydatek, to właśnie Mer została wybrana i będzie jedną z 35 innych dziewcząt starających się podbić serce przystojnego księcia Maxona. Tyle, że ona wcale a wcale nie ma zamiaru go podrywać.

Na początku zachwyciła mnie piękna okładka, a potem treść. Książka okazała się dla mnie bardzo miłą lekturą. Świat rywalizacji jaki przedstawiła Kiera Cass nie był zaciekły, ale też nie usłany płatkami róż. Główna bohaterka to uparta młoda osoba, która otwarcie mówi co myśli. Co mnie zachwyciło to to, że autorka doskonale oddawała uczucia bohaterów. Każdy opis myśli nawet miejsc idealnie się dopełniał. Miałam wrażenie, że wszystko jest na swoim miejscu. Dzięki temu całą książkę czyta się szybko i z wielką przyjemnością. Maxon to młodzieniec, w którym może zadurzyć się większa część kobiet. Przystojny, elokwentny, zabawny. Mimo to America na początku go nie lubi. Tak po prostu. Ma o nim złe zdanie i tyle. Jednak podczas eliminacji, zaczyna go dobrze poznawać, i może... zakochiwać (?)

Pośród wszystkich bohaterek, są takie, które za punkt honoru stawiają sobie zdobycie korony, inne wolą serce młodego władcy. Nie brakuje szarych myszek, ale i tych najbardziej wrednych i bezwzględnych. Jednak nie tylko życie Ami i jej perypetie są opisane w książce. Oprócz samych eliminacji, jest trochę polityki i wojny. Królestwo jest atakowane przez tajemniczych rebeliantów.

Jak dla mnie jest to świetny wstęp do kolejnych części trylogii. Jestem ciekawa jak potoczą się losy, Americi, Maxona i Aspena. Zachęcam was do zapoznania się z tą trylogią.

14 września od godziny 13:00 w kinie ARS – Krakowska premiera książki „Jego
Oczami” wzbogacona o spotkanie z Szymonem J. Wróblem i Markiem Barańskim

16 września o godzinie 17:30 w Klubie Dziennikarzy pod Gruszką – spotkanie z
Krzysztofem Ziemcem

Eleanor i Park to dwójka szesnastolatków, którzy mieszkają w Ameryce w 1986 roku. Eleanor ma burzę czerwonych włosów, jest gruba i wszyscy się z niej śmieją. Żyje w okrutnym świecie, bardzo okrutnym. Ma czwórkę młodszego rodzeństwa, musi mieszkać pod jednym dachem z Richiem, który znęca się nad jej matką. Eleanor nie wie co to jest spokój i miłość. Park jest w połowie Koreańczykiem, ma szczęśliwych rodziców i dom, w którym zawsze znajdzie coś do jedzenia. Wydaje się, że pochodzą z dwóch różnych światów, ale jednak zakochują się w sobie.

Historia jest dość nietypowa. Chociażby wystarczy spojrzeć, na głównych bohaterów, którzy ani trochę do siebie nie pasują. Poznają się w autobusie, na początku pałają do siebie wielką niechęcią, a potem zaczynają razem czytać komiksy, a na następnej stronie już się całują. Strasznie dziwne. Park na początku nie chciał mieć z Eleanor nic wspólnego. Nie wiedzieć kiedy stają się kimś więcej, niż tylko sąsiadami z autobusu. Historia zakochania i problemów z dojrzewaniem. Bardziej polecałabym siedemnastolatkom, moje dziewiętnaście lat to chyba za dużo.

Pani Rainbow (tęcza) debiutowała tą powieścią i była za nią często nagradzana, ja jednak nie znalazłam w niej nic szczególnego. Historia miłości tej dwójki nie zachwyciła mnie ani trochę. Autorka opisała bardzo trudne życie głównej bohaterki, dodała trochę jej dziwnego zachowania i dorzuciła do tego wszystkie Koreańczyka, który kocha komiksy. Pierwsza miłość i pierwsze zauroczenie. Po tylu wspaniałych opiniach spodziewałam się czegoś lepszego. Do tego zakończenie jest rozczarowujące.