Tytuł: Hopeless

Autorka: Colleen Hoover

Narracja: pierwszoosobowa

Tom: I

Liczba stron: 380

Wydawnictwo: Otwarte 

Jak tylko usłyszałam o Hopeless wiedziałam, że to nie książka dla mnie. To znaczy takie miałam wrażenia. Dlaczego ? Otóż zazwyczaj wszystkie nowe książki, z tych gatunków YA i NA nie trafiały mi do gustu. Patrząc na okładkę byłam przekonana, że to kolejny cienki romans. W końcu jednak tak wysoka ocena na Lubimy Czytać skusiła mnie do zakupu własnego egzemplarza. A co tam, raz się żyje pomyślałam. I cóż, książkę skończyłam czytać. Mogę wam powiedzieć jedno, ona jest :

F A N T A S T Y C Z N A.

Początek jakoś szczególnie mnie nie zachwycił. Już pierwsze słowa jakie wypowiada główna bohaterka to "dziwka". Okej - myślę - musi to być kolejna pusta brunetka, która rozum zgubiła w wyścigu cheerleaderek. A jednak nie. Jak się okazuje książka jest o prawie osiemnastoletniej Sky, która została adoptowana przez Karen, dość dziwną kobietę, która nie cierpi nowoczesnej technologii. Dlatego też Sky nie ma telewizora, nie chodzi do szkoły, uczy się w domu, a komórkę widziała tylko u swojej przyjaciółki Six. Gdyby nie Six, Sky (wiem mają dziwne imiona, ale sami się z tego śmieją) nie miałaby tylu chłopaków i nie oglądałaby filmów. Jest ona jej łączniczką z realnym światem. Przygoda zaczyna się gdy Sky buntuje się i zapisuje do ostatniej klasy liceum. Pech chce, że Six wyjeżdża na wymianę do Włoch i pozostawia główną bohaterkę samą sobie. Dziewczyna jednak nie załamuje się i przekracza szkolną bramę. Głównie dzięki szkole poznaje Holdera. Źródło jej największej miłości i jednocześnie puszkę pandory.

Czytając recenzje tej książki tak naprawdę nie wiedziałam o czym ona jest. Ludzie głównie pisali jaka to jest fenomenalna, wyciska z nich łzy i takie tam. Chyba im się to udzieliło przez Collen Hoover, która używa naprawdę pięknych słów i łączy je w cudowne zdania, które są głównym elementem tej książki, i czynią ją tak dobrą. Moim zdaniem Hopeless należy uznać, trochę za dramat i trochę za komedię. Ma ona w sobie tajemnicę, Sky jest w końcu adoptowana i w tracie kilku miesięcy, odkryje prawdę (straszną) o sobie, miłość, ale i sarkazm połączony ze śmiech. Nie spodziewałam, się że Sky, która głównie siedzi w domu i czyta książki będzie taka pyskata. Słowne przepychanki, które prowadziła z Holderem, polecam do zapoznania się każdemu. Akcja stopniowa nabiera tempa, nadszedł nawet moment kiedy wrzasnęłam na całe gardło "ta książka jest fantastyczna!". Dziękuję autorce, bo już straciłam nadzieję, że seks można ładnie opisać. Naczytałam się tylu okropnych opisów tych scen, że już nie wierzyłam, że ów akt miłosny można ładnie ubrać w słowa. Autorce się udało. 

Polecam wam tą książkę. Jest pełna tajemnic, żartów i dramatu. Sama się dziwie, że Hoover, zmieściła to wszystko w jednej powieści. Jak się rozwinie miłość Sky i Holdera? Jaką tajemnicę kryje przeszłość dziewczyny? Jakie uzyska odpowiedzi? Przekonacie się czytając Hopeless, która wcale nie jest hopless. A na koniec mój osobisty apel: proszę o więcej takich książek. 

Ocena: 

10/10

Tytuł: Coś do stracenia

Autorka: Cora Carmack

Narracja: pierwszoosobowa

Liczba stron: 304

Wydawnictwo: Jaguar

Bliss Edwards ma nieco ponad dwadzieścia lat. Właśnie kończy ostatni rok aktorstwa w college'u , a jej największym problem jest fakt, że nadal jest dziewicą. Chce jak najszybciej pozbyć się tego "kłopotu". Jej przyjaciółka, Kelsey, która raz śpi z tym, a raz z tamtym, ma idealny plan. Dziewczyna pójdzie do baru, ubrana w obcisłe ciuchy, rzuci się na jakiegoś faceta, pójdzie z nim do łóżka i... po kłopocie. Zdesperowana Bliss zgadza się na plan koleżanki. Oczywiście poznaje przystojnego faceta Garricka, zaprowadza go do domu, i gdy już prawie traci swoje dziewictwo panikuje i zostawia nagiego mężczyznę, w łóżku. Na drugi dzień okazuje się, że ów dżentelmen, jest jej nowym wykładowcą. 

Książka miała okazać się pełna pomyłek i zabawnych sytuacji. Autorka podobno w wesoły sposób miała pokazać pierwszy seks, i tego typu sprawy. Mnie to nie rozbawiło. Jak się okazuje ten nowy gatunek young adult, zupełnie do mnie nie trafia. Są to zazwyczaj książki o wyuzdanym seksie, i głupich nastolatkach, które są ponad miarę irytujące. Ta nie odstaje od tego pierwowzoru. Główna bohaterka, która już natychmiast chce stracić dziewictwo, w końcu tchórzy i ucieka. Przez następną część książki udaje, że nic nie czuje do młodego wykładowcy, i wiąże się ze swoim najlepszym przyjacielem Cade'm, co sama nie uważa za najlepsze posunięcie. Nie jest to książka ambitna, widać nawet po okładce (chociaż nie powinniśmy po niej oceniać). Bliss Edwards bardzo mnie denerwowała. Okazała się postacią nudną, schematyczną, która wciąż myślała że ma pecha i błąka się między uczuciem do wykładowcy a do swojego nowego chłopaka. 

Jak już coś czytam to liczę, że coś z książki wyniosą, a jak nie to przynajmniej będzie mi się ją miło czytać. Nie ma co się oszukiwać. "Coś do stracenia" nie czytało mi się nawet przyjemnie, raczej ze zmęczeniem i uczuciem frustracji dotarłam do końca. Zdecydowanie nie tytuł dla mnie. Myślę jednak, że niektóre z Was będą się świetnie bawić, bo zauważyłam, że YA jest hitem pośród blogerek. Jest to pozycja niewymagająca i odmóżdżająca za razem. 

Ocena: 4/10

Za książkę dziękuję wydawnictwu Jaguar

Tytuł: Karuzela uczuć

Autorka: Jodi Picoult

Narracja: trzecioosobowa

Liczba stron: 509

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Jodi Picoult jest bardzo znaną autorką, ale ja jakoś nie miałam ochoty czytać jej książek, głównie dlatego, że myślałam, iż pisze ona wyłącznie o chorobach dzieci, a o tym czytać nie lubię. Tu jednak tematyka jest inna więc skusiłam się na przeczytanie.

Chris i Emma znają się od urodzenia. Dosłownie. Emma zaledwie sześć miesięcy młodsza od Christophera tuż po urodzeniu leżała z nim w jednym łóżeczku. Rodzice nastolatków przyjaźnią się od lat. Mama i tata Em Gold to Melanie bibliotekarka, oraz Michael weterynarz.  Natomiast rodzice Chrisa to prowadząca własną firmę, przebojowa Gus, oraz znany okulista James. Od najmłodszych lat wszyscy widzieli tą dwójkę razem. Było dla nich rzeczą naturalną, że spędzają ze sobą każdą wolną chwilę liczyli nawet na ich ślub. Ale kiedy oboje mają po siedemnaście lat zdarza się tragedia. Emma ginie od strzału w głowę, a Christopher, który też chciał się zabić, przeżywa. Chłopak twierdzi, że było to zaplanowane samobójstwo ale jemu nie udało się zakończyć życia. Policja jednak nie o chce wierzyć w jego wersję wydarzeń. Chris zostaje oskarżony o zabójstwo pierwszego stopnia.

Na początku książka mi się podobała. Była to inna historia, taka z którą jeszcze się nie spotkałam. Gdzieś do 250 strony mi się podobała. Potem byłam zirytowana, ciągłymi nudnymi scenami z więzienia, a następnie znużona przydługą opowieścią. Sama się dziwię, że wytrwałam do zakończenia. 

Jak możecie się spodziewać, po tym jak ginie Emma a Chris zostaje odratowany obie rodziny popadają w konflikt. Matki bronią swoich dzieci, wieloletnia przyjaźń zostaje zakończona. Często czytałam, że Jodi Picoult dotyka trudnych tematów. To prawda, ale moim zdaniem pisze zdecydowanie za dużo i zbyt obscenicznie. Przykładowo czytając "Karuzelę uczuć" mamy okazję poznać przeszłość i teraźniejszość. Książka podzielona na teraz i wtedy daje nam duże pole widzenia. Dzięki temu wiemy, że mając piętnaście lat dwójka nastolatków uprawia ze sobą seks. Są to dokładnie opisane sceny, ale bynajmniej nie są opisane ładnie. Naprawdę nie miałam ochoty tego czytać. Po prostu było to niesmaczne. Kiedy przekroczyłam tą magiczną granicę 250 stron i dotrwałam do końca zdałam sobie sprawę, że bohaterowie są bardzo irytujący. Emma nie potrafiła się nikomu sprzeciwić, Chris był nachalny, a ich rodzice bezbarwni. Głównie autorka opisuje sceny z wiezienia, w którym osadzony jest Chrisotpher, jest ich moim zdaniem o wiele za dużo. Picoult wprowadza wielu nowych bohaterów, którzy wydawali mi się zbędni. Ostatecznie moja niechęć do Chrisa i całej reszty wzmogła się przy końcu. Książka zdecydowanie za długa, zbyt przygnębiająca i czasami po prostu nudna. Zakończenie oczywiście do przewidzenia. Nie polecam, chyba że chcecie się załamać.

Ocena: 

4/10

Tytuł: Klub Karmy

Autorka: Jessica Brody

Narracja: pierwszoosobowa

Liczba stron: 307

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Maddison ma siedemnaście lat, dwie najlepsze przyjaciółki, i wspaniałego chłopaka Masona. Bardzo by chciała, ale niestety nie należy do szkolnej elity. Wszystko ma się zmienić, kiedy zdjęcie jej chłopaka ląduje w popularnym magazynie dla nastolatek. Maddy wierzy, że teraz zostanie królową balu, i wszyscy będą ją zapraszali na imprezy, nawet Heather Campbell, bogini szkolnych korytarzy. Jej marzenie się spełnia, i razem ze swoim chłopakiem oraz przyjaciółkami idzie do Loftu, gdzie organizowane są super-ekstra imprezy. Humor zachwyconej Maddy zmienia się, kiedy w jednym z pokoi nakrywa na mizianiu się Masona z Hetaher. Dziewczyna wraz z przyjaciółkami postanawia zemścić się na wszystkich, którzy kiedyś ją (i je) skrzywdzili. Zakładają Klub Karmy.

Gdy dostawałam czek za korepetycje, zaczynałam się czuć jak prostytutka. A w tym przypadku szkolny pedagog był moim alfonsem.

Wiem okładka jest brzydka. Pstrokate kolory i zwyczajna dziewczyna z dziwną miną, nie zapowiadają niczego dobrego. Liczyłam, że będzie to książka, o typowych amerykańskich dziewczynach, które nie grzeszą rozumem. Ba, sądziłam że czas, które spędzę z tą historią uznam za stracony. Nic z tego "Klub Karmy" to całkiem fajna książka. Przeczytałam ją szybko, bo w jakieś trzy godziny, ale było naprawdę wesoło. Maddy wraz z przyjaciółkami wymyślą najdziwniejsze plany, żeby tylko się zemścić. Co zrobią z Heather, Masson'em, byłymi chłopakami Angie i Jade? Przeczytajcie, a przekonacie się. Nie jest to oczywiście literatura wysokich lotów ale czyta się ją naprawdę przyjemnie. 

Cała intryga jest zaplanowana bardzo pomysłowo, ale czy Karma nie odwróci się od dziewczyn ? Jak potoczą się ich losy, jakie tajemnice kryją bohaterowie? Dowiecie się czytając najnowszą książkę autorstwa Jessicy Brody, która napisana jest z humorem i dystansem. Szczerze? To polecam!

Ocena:

 7/10